"Einde van een tijdperk: Nieuw-Weerdinge neemt afscheid van Voedselbank-veteranen"

26 mrt , 13:46 Nieuws
afscheid voedselbank nw weerdinge

NIEUW WEERDINGE - Na zestien jaar voedselpakketten uitdelen, stonden Gerda Weitering en het echtpaar Riet en Roel de Boer afgelopen donderdag ineens aan de andere kant van de tafel.

Met een bomvol voedselpakket en fleurige bloemen werden de trouwe voedselbankhelden flink in het zonnetje gezet bij hun afscheid van het uitgiftepunt in Nieuw-Weerdinge.

Vanaf de allereerste dag in 2008 waren zij de stille krachten achter de schermen. Om de twee weken stonden ze er, weer of geen weer, om dorpsgenoten die het financieel zwaar hadden een helpende hand te bieden. Even rekenen: zestien jaar lang, twee keer per maand, gemiddeld twintig pakketten per keer... Dat zijn ruim 8.000 voedselpakketten die door hun handen zijn gegaan!

"We begonnen met een bescheiden clubje van negen gezinnen", lacht Gerda terwijl ze terugblikt op die eerste dagen. Roel schiet meteen in de anekdotes: "En die eerste pakketten? Tja, die waren eerlijk gezegd niet om over naar huis te schrijven. Soms kregen we spullen binnen waarvan we dachten: kunnen we dit nog wel met goed fatsoen weggeven?" Een wereld van verschil met nu, waarin elke tas uitpuilt met zo'n 35 tot 40 kwaliteitsproducten.

Alsof het wekelijkse vrijwilligerswerk niet genoeg was, draaide Riet er ook nog eens zes jaar als secretaris in het bestuur van de Voedselbank bij. Ze vertelt smakelijk over een onvergetelijk moment: "Een van onze cliënten deed mee aan dat tv-programma 'Steenrijk, straatarm'. Er kwam een steenrijke mevrouw uit Monaco kijken bij ons uitgiftepunt. Ze pinkelde een traantje weg bij wat ze zag. Ze snapte gewoon niet dat zo'n voorziening nodig was in een welvarend land als Nederland."

De drie voedselbankveteranen vinden het nu welletjes. Tijd voor nieuwe gezichten! "De jeugd moet ook een kans krijgen", grinniken ze in koor. Voor de cliënten in Nieuw-Weerdinge zal het wennen zijn. Zoals van hen zei: "Ze waren er altijd, met een glimlach en een praatje. Dat maakte het verschil."